Kawasaki GPZ 1000 RX uit 1986

Naast Honda als icoon uit de jaren 80 mag Kawasaki natuurlijk niet ontbreken. Prachtige Kawasaki 1000 cc in top staat. Motor loopt top, nieuwe accu, banden 80 %, nieuwe ketting met tandwielen, afgelezen km stand ca. 9.000 echter teller is vervangen bij ca. 60.000 km. Nieuwe schijf met remblokken achter. Achtervering met lagers in 2015 vervangen. Nieuwe brandstoftank dus geen doorroest problemen. Handvatverwarming. Versie 125 pk.

Kawasaki had ook toen al een reputatie als sportief merk te  verdedigen. In 1985 had het met de GPZ 600 het Supersport-segment in het leven geroepen. Een jaar later was het tijd om zich op de dikke kanonnen te richten.

Kawasaki had voordien al een GPZ 900 in de catalogus staan. Maar vanaf 1985 voelde deze machine duidelijk de hete adem van Suzuki’s GSX-R 750 in de nek. Daarom deden ze er bij Kawasaki meteen maar een schepje bovenop, of beter gezegd een dikke kwak. De substantie waarover we het dan hebben is vermogen. Een toename in de cilinderinhoud van zo’n 100cc was meteen goed voor een sprong van 9% inzake vermogen.

Beest van een motorblok

De krachtbron van de GPZ 1000 RX was dan ook het beste van wat de motortechnologie op dat ogenblik te bieden had. Een viercilinder met dubbel bovenliggende nokkenassen die zo’n 125 pk uitspuwde. Het verschil met het 900-blok was relatief groot want Kawasaki had niet alleen de cilinderinhoud vergroot maar ook onderdelen zoals de drijfstangen en pistonpennen versterkt. Dat maakte dat sommige versies (afhankelijk van de markt) tot 10.500 opm konden halen.

Hi-Tech rijwielgedeelte

Ondanks het voor die tijd overweldigend vermogen was de Kawasaki toch geen echte topsporter. Daarvoor was z’n bouw wellicht niet compact genoeg.  Niettemin had Kawasaki een nieuw frame voor de GPZ 1000 RX. Dat drieledige frame was grotendeels geïnspireerd door dat van de GPZ 600.

Overigens had Kawasaki nog een paar technologische hoogstandjes in de GPZ 1000 RX gestopt. Zo was de voorvork voorzien van een anti-duiksysteem dat je in drie verschillende standen kon instellen. De veervoorspanning was dan weer met lucht te regelen. Tussen de voorvorkpoten en het voorwiel zaten twee joekels van schijfremmen. Destijds vrij uniek maar zeker geen overbodige luxe met een volgetankt gewicht van 264 kg.

Autobahn-vreter

Ondanks z’n niet geringe vermogen en z’n uiterlijk was de GPZ 1000 RX op een circuit geen partij voor een echte superbikes. Door z’n gewicht en z’n vrij lange postuur moest de GPZ 1000 met enig overleg bestuurd worden. In lange en snelle bochten wou de Kawa nog wel mee maar in kortere bochten kwam er beter stuurmanswerk aan te pas.

Daar tegenover staat dat de dikke Kawasaki zich opperbest voelde op lange, rechte stukken autosnelweg; noemt het maar de Duitse Autobahn.  Die aanleg tot kilometers
afmalen kreeg nog een surplus in de vorm van een relatief comfortabele zithouding.  Alleen bij snelheden van meer dan 200 km/u werd het omwille van windturbulentie oncomfortabel achter het kuipruitje.

In West-Europa werd de Kawasaki GPZ 1000 RX een relatief succesvolle motor.  Maar na een tweede modeljaar (1987) werd hij in 1988 al overtroffen door Kawasaki’s ‘new kid on the block’, de ZX-10 R Tomcat.

Echt dik gezaaid zijn ze echter niet (meer) op de tweedehandsmarkt. Daar boven op moeten we nog eens opmerken dat de meeste exemplaren wel een of andere vorm van ‘modificatie’ hebben ondergaan.